Bewoners
Wat is een kinderboerderij nou zonder dieren… juist: niet erg leuk. Dus stellen we jullie voor aan de bewoners kinderboerderij de Dierencapel.
Op de Dierencapel wonen twee varkens, twee geiten, drie schapen, acht konijnen, vier cavia’s en natuurlijk een stelletje eenden en kippen.
Hieronder lees je meer over onze bewoners.
Geiten: Alana en Maya
Wist je dat geiten net als schapen een heel bijzondere spijsvertering hebben? Ze zijn herkauwers en dat is bijzonder effectief voor dieren die in de natuur moeten kunnen vluchten voor grote roofdieren. Ze eten snel en kauwen hun eten dan oppervlakkig. Als er meer tijd is gaan ze op een veilige plek rustig liggen herkauwen. Dat zien we Alana en Maya bij ons op het plein vaak doen. Alana en Maya zijn onze twee levendige dwerggeitjes. Ze zijn klein, fors van bouw en hebben een wat dikke buik.
Als ze niet aan het eten of herkauwen zijn, stelen de geitjes vaak de show. Soms laten ze de konijnen schrikken of de schapen. Of ze springen en klimmen in een gekke bui de haspels en de loopplank op en af. Ook in een robbertje hoorn-gevechten zijn de twee geiten aan elkaar gewaagd. Alana en Maya zijn allebei verzot op blaadjes en de smakelijkste zitten natuurlijk aan die boomtakken waar je net niet bij kan. Als de rust is weergekeerd komen de geitjes vaak nieuwsgierig naar je toe voor een aai. Of ze vallen in slaap in de zon.
Varkens: Kevin en Olivia
Sociaal, aanhankelijk, grappig, slim en nieuwsgierig zijn onze Kevin en Olivia, zoals alle varkens. Ze hebben ook een uitzonderlijk geheugen. Met hun goed ontwikkelde reuk en gehoor herkennen ze alles en iedereen.
Je kan varkens veel leren. Ze worden daarom steeds populairder als huisdier. Maar pas op! Zelfs de zogenaamde mini-varkens worden erg groot. Je kan ze dus niet in huis houden. Ze hebben aandacht nodig en gezelschap van soortgenoten. Ze moeten ook naar buiten kunnen om te bewegen, te spelen en te wroeten in de grond. Bovendien zijn ze erg luidruchtig.
In tegenstelling tot wat mensen vaak denken, zijn varkens erg schone dieren. Ze gebruiken hun slaap- en verblijfplaats nooit als wc. Waarom ze dan zo graag in de modder rollen? Zo beschermen ze hun gevoelige huid tegen de zon en parasieten. Gek genoeg houden onze varkens helemaal niet zo van modder. Ze schuren zichzelf tegen jeuk en vuil aan de borstels in hun stal en aan het hek op het plein. Tegen het verbranden smeren wij de dunne plekken op hun huid in met factor 50. En op warme dagen kan je ze lekker zien pootje baden in enorme bakken verkoelend water.
Kevin kwam in 2017 op de boerderij wonen, nadat bijna twee jaar in zijn eentje bij mensen in huis had gewoond. In het begin was hij bij ons in een ondergeschikte rol met varken Prins, nu leeft hij samen met Olivia. En daar is hij allesbehalve ondergeschikt in!
Olivia kwam bij ons terecht als maatje voor Kevin. Met haar donkere vacht en lange neus is ze goed te onderscheiden van haar voornamelijk roze soortgenoot. Kevin en Olivia zijn allebei mini-varkens. Maar ze zijn, zoals onze vaste bezoekers weten, helemaal niet zo klein. Olivia kwam, net zoals Kevin, als huisvarken bij ons. Ze is inmiddels gewend aan het leven op de kinderboerderij. We zien haar vaak kwispelen met haar staart terwijl ze zachte knor-geluidjes maakt.
Schapen: Noortje, Mina en Julia
Het schaap kennen we natuurlijk door de wol. Hun vacht blijft altijd doorgroeien. Een keer per jaar vóór de zomer moeten schapen dan ook worden geschoren. ’s Zomers wordt hun vacht te dik, te zwaar en te warm. Een dikke vacht is bovendien aantrekkelijk voor vliegen die infecties kunnen veroorzaken. Onze schaapjes worden elk jaar geschoren door een vakkundige schapenscheerder. Na het scheren zijn de schapen een tijdje ongedurig: zonder wintervacht voelt en ruikt alles anders en moeten ze weer aan zichzelf en aan elkaar wennen. Onze bezoekers en wijzelf moeten er ook aan wennen dat het ineens heel tengere beestjes zijn zo zonder vacht.
Schapen hebben net als geiten bijzondere ogen. Met hun horizontale, rechthoekige pupillen kunnen ze alles wat er in een wijde boog om hen heen gebeurt goed in de gaten houden. Zonder hun hoofd te bewegen. Door die ogen, hun hoefjes en hun systeem van herkauwen (ze eten snel maar herkauwen en verteren hun voedsel als alles veilig is) zijn schapen en geiten in de natuur echte overlevers.
We hebben op de Dierencapel drie schaapjes van het kleine Ouessant-ras. De oudste is Noortje. Sinds januari 2023 woont ze samen met Mina en Julia. Toen haar vorige maatjes kort na elkaar waren overleden, hebben we deze jonge dames (ooitjes) voor Noortje gevonden. Het nieuwe drietal is driekleurig: zwart, grijsbruin en grijswit. Ze zijn snel gewend geraakt aan het leven samen. Julia en Mina zijn nieuwsgieriger dan de wat schuwe Noortje en komen eerder op je af. Noortje doet daar soms voorzichtig aan mee.
Konijnen
Konijnen zijn slim en eigenwijs en kunnen ook aanhankelijk zijn. Dat maakt ze tot geliefde huisdieren. Ze worden echter vaak impulsief gekocht. Men onderschat nogal eens hoeveel zorg en aandacht een konijn nodig heeft. Ze komen dan ook regelmatig in de opvang terecht. Alle konijnen op de Dierencapel zijn afkomstig uit opvangcentra. Bij ons krijgen de konijnen een tweede kans.
Konijnen leven van nature in groepjes. Maar ze zijn ook individuen die elkaar goed kunnen liggen of juist helemaal niet. Elk konijn moet gezelschap hebben van minstens één ander konijn. Omdat ze fel kunnen zijn tegen niet geliefde soortgenoten, leven onze acht konijnen in vier koppels van twee. Elk koppel bestaat uit een mannetje en een vrouwtje die elkaar hebben gevonden in een konijnenopvang. De tweetallen hebben alle vier een ruim hok en een erf met een zandbak en speelmateriaal: konijnen houden van bewegen, zich verstoppen, graven, uitrusten en aan takken knagen.
Mik en Coockie
Mik is een middelgroot konijn met een prachtige wildkleur. Hij kwam bij ons terecht via de Dieren Opvang Amsterdam (DOA). Als maatje heeft Mik de twee jaar oudere Coockie, een mooi donkerbruin Leeuwenkop-konijntje. Mik ligt graag in zijn warme hok wat te suffen en Coockie verkent regelmatig de buitenboel. Daar kan worden geklommen, geklauterd en ze kunnen zich verschuilen op en onder de konijnvriendelijke attributen die er voor ze zijn, inclusief een zandbak.
Hannah en Robbie
Hannah is een middelgroot Duits Hangoor-konijn. Ze heeft in konijnenopvang Hillegom Robbie ontmoet en ze waren direct onafscheidelijk. Het is een aandoenlijk duo dat veel tegen elkaar aan ligt en komische toeren uithaalt als het diner in aantocht is.
Govert en Mies
Govert, een Leeuwenkop-konijntje komt uit opvang Hillegom net als zijn maatje Mies, een mooi wit groot hanghoor-konijn met prachtige blauwe ogen. Ze is een jaartje jonger dan Govert en een flink slagje groter, maar dat maakt bij konijnen niet zoveel uit zolang ze elkaar maar begrijpen. Mies was in het begin wat angstig maar lijkt inmiddels gewend aan het leven op de Dierencapel.
Billy en Nora
Billy, onze prachtige energieke jongeman-met-de-enorme-oren, woont samen met Nora. Met dit middelgrote hangoorkonijn, dat dezelfde kleuren bruin-wit heeft als hij, was Billy direct op zijn gemak toen hij haar vond in opvang Hillegom. Billy zelf kwam bij ons via Dieren Opvang Amsterdam (DOA). Het erf van dit tweetal grenst aan het plein waar ze samen vaak rondhuppelen.
Haan Chabo en zijn kippen
Kippen kakelen veel en doen dat in alle toonaarden. Zacht als ze tevreden rondscharrelen, luidruchtiger om elkaar duidelijk te maken wie de baas is of waar lekkere hapjes te vinden zijn en uit volle borst als er een ei is gelegd.. Wist je dat een kip om een ei te kunnen leggen zeker 12 uur licht per etmaal nodig heeft? Daarom leggen onze kippen alleen in de lente en zomer eieren.
Behalve kakelen en scharrelen, nemen kippen vaak ook samen een bad in de zandbak. Dat doen ze om hun veren schoon te poetsen en zich van lastige beestjes te ontdoen.
Kippen zijn heel sociaal en volgen elkaar in alles. Maar binnen een groep is er een duidelijke rangorde. De haan laat zijn hennen altijd voorgaan en bij de hennen gaat de sterkste voor. Dat zie je goed als ze eten krijgen of op stok gaan.
Op de Dierencapel wonen zes hennen en een haan. Haan Chabo is de beschermer van zijn hennen en dat laat hij met regelmaat horen. Onze oudste kip is Jip, een klein rossig hennetje. Dame Rosa is een prachtige grote witte kip met zwarte spikkeltjes rondom haar hals.
Dan zijn er vier jongere hennen. Bruintje heeft een mooi in vele tinten bruin gekleurd verendek. Ze loopt vaak een eindje achter de anderen en neemt graag een zandbad met Jip. Sneeuwwitje is een spierwit, elegant kipje. Sokkie is ook wit met wat zwarte spikkels. Ze heeft lange veren aan haar pootjes (sokjes in kippenjargon). De vierde, Cheeky, heeft haar naam te danken aan de veertjes die onder haar ogen groeien en erg op wangetjes lijken.
Watervogels: drie kwakereendjes en een muskuseend
Klein en luidruchtig, dat zijn onze kwakertjes ten voeten uit. Ze zijn een stuk kleiner dan de gewone eenden en hebben een veel kortere snavel. Vroeger werden ze gebruikt bij de eendenvangst. Met hun luide gekwaak lokten ze overvliegende wilde eenden de vangkooi in. Ons kwakerstrio bestaat uit woerd Bob en de vrouwtjes Bettie en Blanche.
Ze kwaken er soms flink op los als het etenstijd is of als er aan de andere kant van het hek wilde soortgenoten te zien zijn. Bob houdt zijn kleine harem goed in de smiezen. De eendjes leven op het eendenlandje waar ze een groot zwembad tot hun beschikking hebben. Eenden hebben het nooit koud in het water, ook niet als het vriest. Ze hebben waterafstotende veren en vorstbestendige schubbenpootjes met een bijzondere bloedsomloop waarmee ze kunnen regelen dat die niet bevriezen. En om te voorkomen dat hun pootjes aan het ijs vastvriezen, gaan ze van de ene poot op de andere staan. Of op hun buik liggen met hun pootjes opgetrokken tussen de isolerende buikveren.
Muskuseend Daisy is onze wilde gast. Deze muskuseend is op een dag komen aanvliegen en claimt de Dierencapel sindsdien als haar huis. Ze vindt het hier prima, maar soms zie je haar dagen niet. Als ze er is, bedelt ze bij de vrijwilligers om wat te eten en kwispelt dan met haar staartje.
Cavia’s
Cavia’s zijn kleine, bewegelijke en slimme knaagdieren die gezelschap nodig hebben van andere cavia’s. Ze eten samen, letten op elkaar en communiceren over van alles. Wist je dat cavia’s heel veel verschillende geluiden kunnen maken die allemaal een andere betekenis hebben? Met die geluiden zoeken ze contact en laten ze weten in welke bui ze zijn. Zo betekent zacht piepen dat ze tevreden zijn. Piepen of fluiten ze hard en opgewonden dan is er eten in de buurt! Op dit filmpje zijn nog meer geluiden te beluisteren.
Op de Dierencapel woont een groepje van vier cavia’s: Cootje, een mannetje, en de drie vrouwtjes Katja, Muis en Pluis. Het viertal woont in een ruim binnenverblijf waarvan de hokken met elkaar zijn verbonden door twee loopbruggen. Daar zie je ze vaak enthousiast over heen en weer rennen. Cootje is sinds 2017 bij ons. Katja kwam in 2021. Sinds 2022 zijn de andere cavia-meisjes erbij.
Muis en Pluis zijn als gedumpte dieren in een doos in de berm gevonden. Piepjong maar gezond waren ze toen ze vanuit de cavia-opvang bij ons kwamen. In het begin was Katja druk bezig ze te leren hoe cavia’s zich horen te gedragen. En hoe je uit een flesje drinkt bijvoorbeeld. Cootje speelde een beetje de rustige vader… Intussen zijn ze flink gegroeid. En helemaal gewend.